De laatste paar weken probeer ik te stoppen met roken. Ik zeg probeer omdat ik niet verder lijk te komen dan proberen. Vol goede moed stop ik, om vervolgens weer te beginnen. Op sommige dagen houd ik het zelfs nog niet eens 24 uur vol. Hoe tragisch!! Of is triest, in deze, een betere term? Ik voel me zo nu en dan een echte loser. Maar ik ben nog niet bereid de strijd op te geven, de handdoek in de ring te gooien en dan maar de rest van mijn leven te blijven roken. NO WAY!!
Ik ben vandaag weer in het Allen Carr boek “Stoppen met roken” begonnen. Ik hoop het boek aan het eind van de week uit te hebben. Dat betekend nog een dag of 4 / 5 roken en dan is het D-day! Hoe vreemd het misschien ook klinkt, ik doe dat semi-verplichte roken met gezonde tegenzin. Het roken smaakt me al tijden niet meer. Ik zie de peuken als de grote vijand. Als een monster dat verslagen moet worden. En verslagen wordt hij. Al moet ik er ridders, magiërs, tanks, bommen en granaten, of alleen maar gezond verstand voor meebrengen.
Ik wil dat het me dit keer lukt en als mijn wil maar groot genoeg is, dan kan ik alles. Kom op zeg, als ik 20 kilo kan afvallen, zelf een depressie kan verslaan, voor het eerst in mijn leven sport kan zien als iets leuks in plaats van een noodzakelijk kwaad, dan kan ik toch zeker ook stoppen met stinkende stokken in mijn hoofd steken?!
No comments:
Post a Comment